The art of being yourself’


“Looking into a True Mirror is like meeting yourself for the first time.”

door Caroline van Bommel

“When you look in a True Mirror you don’t look at yourself, you look for yourself. You look for revelation, not for reassurance.” 
~ Caroline McHugh

In deze briljante Ted Talk legt Caroline McHugh de schoonheid uit van jezelf zijn. Ze beschrijft de ‘echte spiegel, uitgevonden door John en Catherine Walter.

Zij ontdekten dat als je twee spiegels naast elkaar zet onder een bepaalde hoek en je neemt de naad weg, dan weerkaatsen de beelden. Wat je ziet als je in de een echte spiegel kijkt, is precies wat anderen zien als ze naar je kijken. Fascinerend dat hoe je als je in een gewone spiegel kijkt, zoekt naar een bevestiging, of je haar netjes zit, je er leuk uitziet of dat je neus niet te groot is, of je de juiste kleding aan hebt, of dat er iets ‘raar’ aan je is waarmee je wordt gepest. Caroline McHugh beschreef de ervaring om in een echte spiegel te kijken als ‘desoriënterend’.

Want hoewel jij het bent waar je naar kijkt, is het niet de ‘jij’ die je gewend bent te zien 

De jij die je lichaam vergelijkt met die van iemand anders, of je schoonheid vergelijkt met die van een ander. Als je in een gewone spiegel kijkt, ben je op zoek naar geruststelling dat je mooi of waardig bent. Maar volgens de makers van de ‘echte spiegel’ kijk je niet naar jezelf, als je in een echte spiegel kijkt: je zoekt naar jezelf. Je zoekt naar een openbaring in plaats van bevestiging.  

jezelf zien zoals je bent
zelfvertrouwen

De kracht van woorden: ‘terugkeren naar’ versus ‘jezelf vinden’

Iets ‘vinden’ betekent dat het op een gegeven moment verloren is gegaan of ontbreekt. Maar je bent hier! Je mist niet en je bent zeker niet verdwaald. Je hebt misschien nare ervaringen gehad waardoor je de verbinding met jezelf hebt verbroken, maar je bent altijd fysiek aanwezig geweest voor die delen van je reis. Dat is waarom ik dit proces graag omschrijf als “terugkeren” naar jezelf, in plaats van jezelf te vinden.

Als zeer jonge kinderen ontwikkelen we vaak een gevoel van eigenwaarde dat zeker is en minder wordt belast door invloeden van buitenaf.

We zijn zorgeloos en hebben vertrouwen in onze waarde. Zoals Caroline McHugh zegt: ‘we zijn geweldig om onszelf te zijn als we jong zijn, omdat we niet hebben geleerd onze verschillen te verhullen’.

We bewegen ons lichaam zoals we willen, omdat we het woord ‘raar’ niet hebben ontdekt, dansen schaamteloos voor de spiegel alsof niemand ons ziet en we zeggen wat we denken omdat we niet hebben geleerd onze mond te houden. We leven als ons ware zelf.

Na verloop van tijd worden we ons meer en meer bewust van onszelf of zelfbewust. We beginnen het volume lager te zetten, passen onze bewegingen aan of laten alleen delen van onszelf zien waarvan we denken dat ze sociaal aanvaardbaar zijn. Onze smaak begint te veranderen met wat erin past en we veranderen onze acties op basis van wat we voelen dat anderen van ons verwachten. Vooral als we te maken hebben met pesten zijn we vaak bang om onszelf te laten zien en om voor onze eigen mening uit te komen…

We veranderen onze acties op basis van wat we voelen dat anderen van ons verwachten. Wat we jaren later nog met ons mee kunnen dragen.

Dit heeft te maken met perceptie – over hoe andere mensen over ons denken. Omdat we zoveel mensen kennen die een mening over ons hebben, is het ook belangrijk om de context te begrijpen van waar hun mening vandaan komt.

Het probleem hiermee? Het is moeilijk om jezelf te zijn als je ongebruikelijk veel tijd besteedt aan wat anderen van je denken, omdat elke persoon een andere mening over jou zal hebben. Bovendien hebben we geen controle over wat andere mensen denken.

We krijgen al dan niet het niveau van goedkeuring van anderen die we zoeken, maar hoe dan ook, de goedkeuring en meningen van anderen gaan zwaarder wegen dan ons eigen interne kompas. Wanneer dat gebeurt, beginnen we onze waardigheid en doel in twijfel te trekken.

En als we moeite hebben om een ​​antwoord in onszelf te vinden, kijken we buiten onszelf en beginnen we ons te gedragen op manieren om ons controle te geven, ook al is het echt een illusie van controle, door perfectionisme.

Fascinerend, want in mijn trainingen leer ik de deelnemers dat ze zichzelf mogen zijn. Wil jij ook weer helemaal jezelf kunnen zijn? Kijk dan snel hoe ik je kan helpen, of neem contact met me op!

Vertel het verder


Facebook-f


Twitter


Linkedin-in

Geplaatst in Geen categorie.

2 reacties

  1. Dank je, Caroline, voor deze blog. Wat een prachtige beschrijving van hoe kinderen overgaan van vrij naar aangepast gedrag, en de consequenties op hun latere leeftijd. Als iemand die met pesten te maken heeft gehad heb ik er ook flink aan moeten werken om weer mezelf te mogen zijn, om mijzelf toestemming te geven om mezelf te zijn. Jouw blog is vanochtend een fijn hart onder de riem!

  2. Wat mooi Renny, dat ik je met deze blog een hart onder de riem heb mogen steken! ?
    Wat zijn er veel mooie uitdrukkingen hè, waar ons hart een hoofdrol in heeft…
    Waar het hart vol van is, loopt/vloeit/stroomt de mond van over, van zijn hart geen moordkuil maken, met de hand op het hart, met hart en ziel, in hart en nieren, je hart luchten, je hart uitstorten, iemand een warm hart toedragen,…
    Wat is het dan mooi als we na alle nare ervaringen, naar ons hart kunnen luisteren en VOELEN dat we helemaal onszelf mogen zijn.
    Hartegroet, Caroline

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.